“ปิดเทอมก็นอนอยู่บ้านสิ จะมาฝึกงานให้เหนื่อยทำไม” สำหรับชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย “เวลานอน” มีค่าและชวนสะสมยิ่งกว่าแต้มจากร้านชานมไข่มุก หากมีธนาคารฝากถอนได้ ก็คงออมล่วงหน้าไว้ใช้ช่วงเปิดเทอมแล้ว ยิ่งคณะที่เรียนอยู่ไม่ได้บังคับให้ฝึกงานด้วย เราจะตื่นแต่เช้าฝ่ารถติดจากประเทศรังสิตมาถึงพญาไททำไมกันนะ? นี่เป็นสิ่งที่เราเคยถามตัวเองก่อนจะเริ่มการฝึกงาน เพราะแม้จะตั้งใจและเต็มใจมาฝึกเอง แต่ใคร ๆ ก็หวงแหนปิดเทอมครั้งสุดท้ายในชีวิตทั้งนั้น จึงไม่แปลกที่อยากจะกอดเวลานั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ที่บ้านเอาไว้เหมือนเด็กหวงของเล่นคนหนึ่ง แต่ความคิดนั้นก็ค่อย
