ไม่ที่ใดก็คงเป็นที่หนึ่ง ไม่วันไหนก็คงมีวันหนึ่ง ซึ่งระหว่างการเดินทางของปี 2020 แฟนสี่เต่าทอง The Beatles รุ่นคลาสสิค คงจัดปาร์ตี้รำลึกอัลบั้มชุดสุดท้ายอย่าง Let It Be ที่วางจำหน่ายในปี 1970 คงไม่ต้องเอา “มะพร้าวห้าวไปขายสวน” หรือสำนวนใหม่ “เอาที่อยู่อาศัยไปขายแสนสิริ” หรือ “ตู้เย็นไปขายชาวเอสกิโม”
ในช่วงเวลาปลายปีที่ลมหนาวหรือลมเหงา จะพัดผ่านใครไปแค่ไหน ดูเหมือนเทรนด์ Cuffing Season ที่คนโสดจะมองหาแฟน เพื่อก้าวข้ามฤดูหนาวนั้น ยังเป็นความสัมพันธ์ของคนยุคใหม่อยู่เสมอ ถ้อยคำที่ว่านี้ ฝรั่งเขาหมายถึง “การสวมกุญแจมือ” ให้กัน (ซึ่งก็คือการหาคู่ครอง) แม้ว่าโดยมากในหลายๆ คู่จะจบลงค่อนข้างเร็ว (เพราะมาจากความเหงา) ก็ตาม อีก “ธรรมเนียมปฏิบัติ” อย่างหนึ่งที่ฝรั่งชอบทำทุกปีไม่เคยเว้น
หลังจากล้อนกเหล็กลำใหญ่ของสายการบินกาตาร์ แตะแผ่นดินที่สุวรรณภูมิ ระหว่างขึ้นแท็กซี่กลับบ้าน ผมก็ค่อยๆ โน้ตไว้ในมือถือว่า จะเขียนอะไรให้ “แสนสิริ” ดี ? “อะไร” ที่ว่านี้ เกิดจากการพาแฟนคลับไปตะลอนและรอนแรม เที่ยวถึง 14 สนามฟุตบอลคลาสสิค (บวก 1 สนามม้าเชสเตอร์อันมีชื่อ) ของอังกฤษ โดยออกแบบทริปที่ไม่เคยเกิดขึ้น
