หากใครเคยได้ยินแนวคิดของ Immanuel Kant นักปรัชญาชื่อดังคนหนึ่งในอดีต ก็คงจะรู้ว่า เปรียบไปแล้วสายตาของคนเราเหมือนสวมแว่นตาย้อมสีที่ถอดไม่ออกไว้ตลอดเวลา เราไม่เคยรู้หรอกว่าโลกจริงๆ เป็นอย่างไร แต่เราต่างเห็นโลกและตีความประสบการณ์ที่เราเจอตามความคิด ความเชื่อของเรานี่เอง ภาพของสิ่งเดียวกันที่เราแต่ละคนเห็น จึงมีแตกต่างกันออกไป หรือจะกล่าวก็ได้ว่าแว่นตาที่ถอดไม่ออกของเราแต่ละคนนั้นหล่อหลอมมาจากอะไรๆ ที่พบเจอและได้สัมผัสมาในชีวิตในแบบที่ไม่เหมือนกัน นี่ล่ะ ทำให้แว่นตาของเราแต่ละคนเต็มไปด้วยความพิเศษแบบเฉพาะตัว แล้วถ้าเป็นแว่นตาที่ถอดไม่ออกของเหล่าคนสายอาร์ตตัวท็อปของวงการช่างภาพล่ะ จะน่าสนใจขนาดไหน? ภาพที่สะท้อนในดวงตาแต่ละคู่จะชวนให้ลืมหายใจไปชั่วครู่หรือเปล่า? ยิ่งไปกว่านั้น
