ในแวดวงคนเก๋ จงใช้คำว่า carry หรือ แครี่ ให้สนิทปาก “เธอ carry ลายม้าลายไม่ได้ ใส่ละเธอหาย” หมายความว่าเธอเอาชุดลายม้าลายไม่อยู่ ใส่แล้ว ‘หาย’ ถูกม้าลายขโมยซีน…

บ็อบเคยนั่งคุยกับ Christian Lacroix ดีไซเนอร์เบอร์ใหญ่ที่แพ้ความเรียบ ความเรียบทำให้เขาอึดอัด จำได้ว่าเราเริ่มนั่งคุยอยู่ที่ studio ของเขาที่ปารีส แต่ภาพตัดอีกทีรู้สึกตัวเองกำลังคุยออกรสที่คลับเก๋ๆ ไม่เรียบๆ คลับหนึ่ง การสนทนาออกรส เสียงที่ได้ยินตอนนั้นจำได้แต่เสียงมิสเตอร์ Lacroix กับเสียงแก้วแชมเปญดีๆ ชนกัน

Christian Lacroix เล่าให้ผมฟังถึงสาเหตุที่เขาเป็นดีไซน์เนอร์ที่ชอบปะทะ …งานดีไซน์ของเขาเราจะเห็นการปะทะ…สีชนสี ลูกไม้ชนลายจุด ลายดอกไม้ชนลายตาราง ลายทางกับกำมะหยี่ ชนกันให้วุ่น…แต่สวย

Christian Lacroix ขยายว่าเขาเป็นคนขี้เบื่อ ไม่สามารถตื่นมาแล้วอยู่กับอะไรเรียบๆ เพราะเขาเชื่อว่าตั้งแต่ลืมตาสิ่งที่เห็นรอบตัวนั้น ‘คุย’ กับเราหมด กระจก ผนัง กรอบรูป เพดาน ม่าน ไฟ…

ตอนหลับก็สงบเรียบจนน่าเบื่อจะตายอยู่แล้ว ตื่นมาขอเจอการ say hello แบบมีลีลา เขาชอบความสนุก ตื่นเต้น ชอบสีสัน ชอบการจับสิ่งที่ไม่เคยมาเจอกันมาอยู่ด้วยกันได้ งานดีไซน์ของเขามันก็มาจากความขี้เบื่อของเขาอย่างเห็นได้ชัดครับ บ็อบถามต่อว่าเคยลืมตาขึ้นมาแล้วเจอการ say hello ที่แย่ๆ ไหม เขาพยักหน้าแล้วเล่าว่ามันมักจะเกิดขึ้นจากการลืมตามาในที่ที่เราไม่รู้ว่าเมื่อคืนเรามาที่นี่ได้อย่างไร แล้วบังเอิญที่นั่นรสนิยมไม่เป็นมิตรนัก ซึ่งจะทำให้วันทั้งวันรู้สึกเหมือนขยะเสียอย่างนั้น…

 

บ็อบเอาการนั่งเม้าเคล้าแชมเปญในครั้งนั้นมานั่งคิดต่อตามตรรกะของตัวเอง…

ภายใต้การแต่งกายเรียบๆ แต่ถ้าหัวใจเราไม่เรียบ สิ่งที่ต้องลืมตามามา say hi กันทุกเช้า ก็ไม่จำเป็นต้องเรียบ…ก็ได้หนินะ ไม่จำเป็นต้องเรียบๆ ตามแบบคนทั่วไป แต่…อะไรล่ะที่จะสร้างการ say hello อันประทับใจให้กับคนที่อะไรเรียบๆ เอาไม่อยู่ บ็อบคิดและหาคำตอบได้ว่า ‘material and taste’ ครับ เท่านั้น! รสนิยมที่ดี ฝีมือ และวัสดุที่คุณภาพดีเท่านั้นที่จะทำให้การ say hello ในทุกเช้า

…ลื่น และ รื่น วันนั้นจะดีไม่มีมันขึ้นอยู่ตรงนี้

ความไม่เรียบที่มีรสนิยม

#บ็อบว่าดี