สุดสัปดาห์ที่ผ่านมา เป็นสุดสัปดาห์ที่ผมรู้สึกอิ่มเอมและมีความสุขในฐานะคนที่รักกีฬา “ฟุตบอล” คนหนึ่ง
ไม่เลยครับ เรื่องนี้ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับการจบฤดูกาลของพรีเมียร์ลีกอย่างตื่นเต้นแต่อย่างใด ไม่ได้เกี่ยวกับว่าใครได้นักเตะยอดเยี่ยมประจำฤดูกาล ใครทำประตูสูงสุด หรือใครได้ไปเล่นบอลยุโรปเลย แต่เป็นเรื่องที่ใกล้ตัวกว่านั้นเยอะ
เริ่มจากเย็นวันเสาร์ เจ้าพีม-พัชรพล อินทนี อดีตเยาวชนที่เคยฝึกอยู่ในสังกัด แสนสิริ อะคาเดมี่ ของเราเกือบ 10 ปี ได้ลงเป็นผู้เล่นตัวจริงของทีม เอสซีจี เมืองทอง ยูไนเต็ด ในตำแหน่งแบ็คขวา สมัยที่เค้ายังฝึกอยู่กับอะคาเดมี่ของเรา และเป็นตัวแทนแข่งให้กับแสนสิริ อะคาเดมี่อยู่หลายครั้ง จนได้รับการหมายตาว่าจะมีอนาคตที่ไกลในอาชีพฟุตบอลได้ แม้จะลงสนามแล้วพ่ายแพ้ในแม็ทช์ล่าสุด แต่ผมเชื่อว่าเป็นการเติมเต็มความฝันของการเป็นนักฟุตบอลอาชีพอย่างที่เค้าหวังไว้
ถ้าใครอยากเห็นเจ้าพีมสมัยหลายปีก่อน ลองดูในรูปและลิงก์วิดีโออันนี้ครับ
ใน match day นี้เราได้เชิญ น้องๆ แสนสิริ อะคาเดมี่จากภูเก็ต ที่เดินทางมาร่วมแข่งขันฟุตบอลเยาวชนรุ่นอายุต่ำกว่า 12 ปีที่ราชกรีฑาสโมสรเป็นเจ้าภาพจัดทุกๆ ปีในช่วงนี้ ให้มานั่งดูลีกฟุตบอลอาชีพ ดูพวกรุ่นพี่ๆ เค้าวอร์มอัพ แข่งขัน และได้เจอนักเตะตัวจริงที่พวกเค้าชื่นชมอย่างใกล้ชิด ผมเชื่อครับว่ามีน้องๆ หลายคนที่ตั้งใจอยากจะเดินทางในสายอาชีพนี้ และโอกาสได้สัมผัสอย่างใกล้ชิดน่าจะช่วยสร้างแรงบันดาลใจให้พวกเค้าไม่มากก็น้อยครับ ดูจากรอยยิ้มของพวกเค้าก็รู้ครับว่ามีความสุขในสิ่งที่พวกเค้ารัก
ถัดมาในวันอาทิตย์ ระหว่างที่ทุกคนกำลังตื่นเต้นและรอลุ้นว่าใครจะได้แชมป์พรีเมียร์ลีกในฤดูกาลนี้ ท่ามกลางอากาศช่วงสายๆ ที่ร้อนอบอ้าวของวันนั้นผมเดินอยู่ในสนามฟุตบอลเพื่อทักทายและพูดคุยกับน้องๆ นักเตะและผู้ปกครองของแสนสิริ อะคาเดมี่ภูเก็ต ที่ร่วมลงแข่ง ได้เห็นเด็กๆ นั่งดูเพื่อนๆ แข่งขันอย่างจดจ่อกลางแดด พร้อมกับผู้ปกครองที่ร่วมเดินทางมาด้วยส่งเสียงให้กำลังใจกันเกรียวกราวทำให้ผมรู้สึกว่านี่แหละคือประสบการณ์ที่ผมรู้สึกว่าเติมเต็มและทำให้หัวใจของคนชื่นชอบกีฬาฟุตบอลของผมมันรู้สึกกระชุ่มกระชวยจริงๆ ครับ และเชื่อว่าไม่กี่คนจะได้สัมผัสกับความรู้สึกนี้ เป็นความรู้สึกที่ผมคิดว่ายอดเยี่ยมที่สุด ดีกว่าการได้เข้าไปเชียร์สโมสรฟุตบอลระดับโลกที่บริหารงานอย่างกับองค์กรธุรกิจขนาดใหญ่ จ่ายเงินค่าตัวนักเตะหลายล้านต่อสัปดาห์ และแข่งกันในสเตเดี้ยมที่จุคนดูหลายหมื่นเสียอีกครับ
แม้หลายคนที่รู้จักผมจะทราบดีว่าผมชอบทีมลิเวอร์พูลและติดตามการแข่งขันของทีมนี้มายาวนาน แต่เอาเข้าจริงๆ สถานะแฟนบอลทีมหงส์แดงของผมเป็นเพียงแค่สถานะที่เอาไว้คุยและแซวเล่นกับเพื่อนๆ ที่ดูบอลเหมือนกันแค่นั้นครับ ไม่ได้จริงจังไปกว่านั้น
แต่สถานะของคนชอบฟุตบอลที่อยากเห็นเยาวชนไทยเรามีโอกาสดีๆ ได้เรียนรู้ เพิ่มทักษะ และรู้จักการให้อภัย มีน้ำใจเป็นนักกีฬา นี่สิครับที่ผมอยากให้คนอื่นๆ เข้าใจผม และเอาเข้าวงสนทนาช่วยกันคิดว่าเราทำอะไรกันได้บ้างมากกว่านี้ไหม
เมื่อตอนบ่ายวันอาทิตย์จบลง น้องๆ แสนสิริอะคาเดมี่จากภูเก็ต บางคนก็ร้องไห้ บางคนก็เสียใจที่ไม่ได้อันดับหนึ่งจากการแข่งขันดังกล่าว แต่ภาพที่ผมเห็นก็คือน้องๆ เล่นกันอย่างเต็มที่เพื่อทีม เล่นอย่างมีวินัย เคารพทั้งตัวเองและคู่แข่ง มีน้ำใจนักกีฬา ได้เห็นเพื่อนร่วมทีม โค้ชและผู้ปกครองคอยให้กำลังใจ อยู่ใกล้ๆ และพร้อมจะสนับสนุนพวกเค้าต่อไป ผมว่านี่คือสิ่งที่คนรักฟุตบอลอย่างผมอยากเห็นมากที่สุดครับ
อ่านบทความเกี่ยวกับ การปั้นเด็ก ให้เป็นนักฟุตบอลอาชีพ ที่ไม่ใช่เรื่องง่าย ได้ที่นี่
